Απάνω μου εχω πάντοτε στη τσέπη μου σφιγμένο

ενα μικρό σουδέζικο ασημένιο μαραφέτι!(το χρώμα εννοω μη χαίρεστε)συνειδοτοποιώ κάθε μέρα όλο και περισσότερο πως το κινητό μου έχει γίνει προέκταση του εαυτού μου.Δεν έχω κανενα πρόβλημα αφού σύμφωνα με μια συγκεκριμένη έρευνα που διάβασα ειναι 600% σίγουρο οτι στα 26 θα εχω ογκο στον εγκεφαλο αρα δεν εχω προβλημα να το παω στα 700:D.το πρόβλημα τίθεται σε καθημερινα θέματα.Που χου.
μιλάω στο κινητο, ενω ταυτόχρονα το ψάχνω στην τσέπη μου. Δεν το βρίσκω, αγχώνομαι, αρχίζω να ψάχνω πιο γρήγορα.Και λεω στο συνομιλητη: ΜΑ**** έχασα το κινητό!!!!
Που χου δυο.
ομοίως με μήνυμα (ακομα χειρότερα, εκει το βλέπω κιολας, και το κρατάω)
Που χου τρια.
Ψαχνω το κινητο στην -δεξια- τσέπη (χωρις να το σκέφτομαι,πλέον το κάνω μηχανικά ανα 20 λεπτα περιπου) και δεν το βρίσκω.ξαναψάχνω και δεν το βρίσκω.πιστευω οτι το έχασα.αγχώνομαι και τα παιζω.το κινητο ειναι στην αριστερή τσεπη.Βριζω τον εαυτό μου (ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΗΚΑ) αλλα γιατι δεν το έβαλα στη δεξιά τσέπη.
Καταλήγω στο συμπέρασμα οτι το κινητό προκαλεί μαλάκυνση.Συνιστάται ανεπιφύλακτα στους ''σοβαρούς''