Λατρέυω

Το χαμόγελο που μου μένει όταν κλείνω το τηλέφωνο με χαρούμενους ανθρώπους που αγαπώ.
Ευχαριστώ Ελίζα και Έλενα με χρονική σειρά.
->η ευαισθητη πλευρα του ανισορροπου
->>γιατί με κατακρίνω?ετσι νιώθω και το γράφω.πείτε με οπως θέλετε.στ'αρχιδια μου.

λοοιξοξοιξφξοι

βαριέμαι να ψάξω να βρω τίτλο.το μπλογκ ίσως επανέλθει πληρως του χρονου (το ξαναείπα αυτό?).Ανακάλυψα οτι η φυσική είναι το αντίθετο της μουσικής.Το ξέρω οτι αυτό που λεω δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα.Φαινομενικά πάντα. χα ΧΑ!Εξηγώ.Κάθε φορά που τελειώνω ενα μάθημα φυσικής νιώθω μια απίστευτη ανάγκη να ακούσω μουσική. Αν δεν ακούσω μουσική νιώθω άσχημα.όπως αν εχεις φάει πολύ αλάτι θες να πιεις νερό.Διοτι το αλάτι είναι αφυδατικό.Αρα και η φυσική είναι απομουσική.(Μαθητικές ασχολίες παιδιάστικα πράγματα μα πότε θα ωριμάσω επιτέλους λες και η φυσική του λυκείου ειναι κάτι άξιο προσοχής μα γιατι το διαβάζω αυτο το πράγμα?).Ειδα μια γριά και τη λυπήθηκα.μπλα μπλα.Και ενα θέμα που με απασχολεί: Πότε λέμε συγνώμη? Οταν κάναμε κάτι που πείραξε τον άλλο σκόπιμα και το μετανιώσαμε? Όταν κάναμε κάτι που πείραξε τον άλλο κατα λάθος? Αν δε μας νοιάζει που πειράξαμε τον άλλο λέμε συγγνώμη σε κάθε περίπτωση?


()(ntoink)(:))