στην παιδική μου ηλικία

[ Οχι, Αντιγόνη δεν το γράφω για να σε τσαντίσω.(ουτε τελειως συμπτωματικά :P) ]
Πολλοι θα σκεφτούν "ποιά παιδική ηλικία ρε νιάνιαρο,17 χρονών είσαι".Θα το αφήσω ασχολίαστο.Θυμάμαι οτι όταν ήμουν μικρός (ακομη και τώρα) οι ενήλικες και οι υπερήλικες ξεχώριζαν 2 κατηγορίες ανθρώπων.1)οι μεγάλοι 2)τα παιδιά.Οι κανόνες είναι:
1)οτιδήποτε λέει ενας μεγάλος, όσο ηλίθιο και λάθος αν ακούγεται,είναι σωστό
2)τα παιδιά πρέπει πάντα να υπακούν οτιδήποτε τους λεει ενας μεγάλος, εκτος κι αν είναι άγνωστος ή καποιος που ονομάζουμε "κακος". (χωρις να προσδιοριστεί πως αν ο πατέρας τους τους πει να τα "χαιδέψει" δεν πρέπει να το κάνουν, και πρέπει να το πούν τουλάχιστον στη μαμά - αυτό είναι μονο για τους κακούς)
3)Σε όλους τους μεγάλους μιλάμε στον πλυθηντικό, εκτός κι αν μας έχουν πει πως πρέπει να τους μιλάμε στον ενικό (για να μη νιώθουν γέροι)
4)τα παιδιά είναι ανεύθυνα ή υπεύθυνα,κακά ή καλά κλπ κλπ ανάλογα πάντα με το συμφέρον των μεγάλων
.(εχει κι άλλα αλλα δε μου έρχονται)
Όταν ήμουν υπερυπέρβαρο παιδί, υπήρχαν κάποια στάνταρ πράγματα που μου έλεγαν μεγάλοι:
Αν ήταν αδύνατοι έλεγαν: 1)Κάνε δίαιτα παιδί μου μη γίνεις σαν κι αυτόν (Έβερτ)
2)Μικρός είσαι ακόμα, θα τα χάσεις όταν μεγαλώσεις
Αν ήταν χοντροί έλεγαν: 1)Κανε δίαιτα παιδί μου μη γίνεις σαν κι εμένα
2)Χαστα τώρα όσο είσαι μικρός γιατι μετά δε γίνεται
3)Δεν είσαι χοντρός, είσαι απλα στρουμπουλός (ντοινκ)
Κανένα απο αυτά δεν άκουσα.Ολα μου φαίνονταν "μαλακίες μεγάλων"
Μια πολύ στάνταρ φράση των μεγάλων ήταν το "όταν μεγαλώσεις".Με τη γενικότερη συμπεριφορά τους όμως με είχαν κάνει να πιστεύω οτι είναι διαφορετικό είδος.Τα σκυλιά,οι πιγκουίνοι,οι μεγάλοι, οι ελέφαντες και τα παιδιά. Δεν μπορούσα να το πιστεψω οτι όταν μεγαλώσω θα γίνω "ετσι".Τόσο σοβαρός (ωρε λες να σοβαρέψω?δεν το κόβω, πέρασε ο καιρός!), τόσο σπαστικός και αυταρχικός όσο "οι μεγάλοι".Νόμιζα οτι θα ψηλώσω, πως δε θα βγάλω ποτε τρίχες στο πρόσωπο, πως δε θα βγάλω ποτε σπυράκια (μακάρι να μην έβγαζα :P), πως θα μείνω ολόιδιος στο χαρακτήρα και πως θα έχω ακριβώς ακριβώς το ίδιο πρόσωπο ( δε με αναγνωρίζεις στις παιδικές μου φώτος.Και αντε πες οτι με αναγνωρίζεις.Στις φώτο πριν απο 4 χρονια δε με αναγνωρίζεις με τιποτα).Φλούδες (:P:P) ελπίδες. Κόλησά τώρα και ξέχασα τι άλλο ήθελα να γράψω. Ευχάριστώ.Feel free to comment για να με βοηθήσετε να ξαναπάρω μπρός.Πως μου ήρθαν αυτά τώρα?χμου...