(ζηλεψα που εγω δεν ξέρω τιποτα για μενα κι ειπα να τα ανακαλύψω)
τσαντίζομαι όταν:
-βλέπω κολλημένους ανθρώπους
-βλέπω πεθαμένους ανθρώπους (οχι του στιλ ''i see dead people'', είπαμε :p. Νομιζω κατανοητο το τι εννοω πεθαμένους)
-οι άνθρωποι έχουν εγκυκλοπαίδειες σε μια βιβλιοθήκη, και δεν έχουν τους τόμους στη σειρά.Δεν έχω ιδέα γιατι με τσαντίζει αυτό, δεν ειμαι καθόλου οργανωτικός, το δωμάτιο μου ειναι μια μαύρη τρύπα.
-υπάρχει ο εξής διάλογος:
-που θες να περάσεις
-τεχνολογία τροφίμων
-α δεν εισαι καλος μαθητής ε?
-υπάρχει ο εξής παρόμοιος διάλογος:
-ποσο βγάζεις
-19
-τι κατευθυνση είσαι?
-θετικη
-α, γιατρός ε?
εκει βγάζω κέρατα και αρχιζω τα σατανιστικα κολπα.
-με γράφουν (λογικο ακούγεται :p)
-νομιζω οτι καποιοι άνθρωποι ειναι φιλοι μου και αποδεικνύεται οτι δεν ειναι.
-λεω βλακειες (θα μου πειτε, μα αφου δεν εισαι συνέχεια τσαντισμένος, πως γινεται αυτό?)(ειναι ενα απο τα μυστικα της φύσης)
-ανακαλύπτω οτι αυτό το ποστ δε λεει απολυτως τιποτα :D